w przeciwnym kierunku.<br>Zapewne w trakcie ewolucyjnego odtwarzania spiralnego układu nie został "zapamiętany" poprzedni kierunek jego zwinięcia. Już w środkowym dewonie występowały gigantyczne terebratule o masywnych muszlach (Stringocephalus z "marmuru chęcińskiego"), być może zawdzięczające swoje rozmiary symbiozie z jednokomórkowymi glonami. Rynchonelle i terebratule dotrwały do dziś i stanowią podstawowe grupy współczesnych nam brachiopodów. W odróżnieniu od ramienionogów bezzawiasowych nie mają otworu odbytowego, choć skorupki dewońskich terebratul miały jeszcze w wierzchołkowej części (u nasady podpór lofoforu) otwór, przez który przechodziło zapewne jelito tylne. Nie jest im potrzebny, bowiem odżywiają się głównie rozpuszczoną w wodzie koloidalną substancją organiczną. Bytować więc muszą w środowiskach