rzeczywistej zmienności badanego zjawiska oraz z dopuszczalnych uproszczeń odwzorowania tej zmienności. Najprostszą formą interpolacji jest interpolacja liniowa, która jednak bardzo rzadko może być stosowana w odniesieniu do zmienności przestrzennej zjawisk hydrometeorologicznych. Drugą formą może być zależność analityczna w postaci równania trendu powierzchniowego rzędu k , z którego w dowolnym punkcie o współrzędnych geograficznych (u,, m,) może być wyliczona wartość opisywanej charakterystyki (patrz rozdz. 2.5.6.2).<br>Inną metodą interpolacji, jak dotychczas rzadko stosowaną w hydrologii, natomiast szeroko wykorzystywaną w meteorologii, jest tzw. interpolacja optymalna oparta na statystycznej teorii pól losowych [Gandin, 1963]. Metoda ta jest stosowana do opisu ciągłych jednorodnych pól losowych