choćby zarysie utopii, związany z tym równie skrajny indywidualizm, koncentracja uwagi na problemie własnej tożsamości, wyjątkowości i niepowtarzalności w oceanie bytu, przy jednoczesnym poczuciu wykorzenienia, wyobcowania, samotności - czyż trzeba więcej?<br>Odcięcie od tradycji to także, choć zapewne nie w pierwszym rzędzie, odcięcie od tradycji kina niemieckiego. Możliwy był tylko przeskok wstecz, ponad kinem lat trzydziestych do wielkich dokonań niemieckiego ekspresjonizmu. I właśnie u Herzoga związki te mają najbardziej żywy charakter, żeby wspomnieć choćby tylko jego fascynację dziełem Murnaua i swoistą kontynuację w postaci nowego filmu o Nosferatu. Charakterystyczne, że wypowiadając się o niemieckim ekspresjonizmie Herzog powtarza Cracauerowską interpretację: to przepowiednia i