się minimalnym aktem przynależności do wspólnoty chrześcijańskiej. Kobiety i mężczyźni wstawali... "Przecież nie pójdę za nimi"... Klękali, otwierali usta i skłaniali głowę. Skruszeni wracali na swe miejsce. "Wyjdę. Teraz nikt mnie nie widzi". Ale w tej samej chwili zauważył spojrzenie proboszcza, który na moment przystanął, ale już się obrócił i wstępował po stopniach. "Aaa..." <br>Spomiędzy wiernych podnoszących się z klęczek wstała kobieta "z teczką bordo". Wracała na swoje miejsce w piątym czy szóstym rzędzie. Wstał, sam nie wiedząc dlaczego. Spostrzegła go. I jakby się uśmiechnęła kącikami ust. Weszła w rząd krzeseł i usiadła. <br>Z kruchty doszedł go nowy śpiew, pieśń jak