ciał. Po trzecie, wpadliśmy w okrutną pułapkę ekonomii, z której rzeczy piękne wychodzą jako atrakcyjny towar. Po czwarte, uwierzyliśmy w dostępność wszystkiego dla wszystkich, co zniszczyło potrzebę intymnego obcowania z tym, co wyjątkowe. <br>Z tych kilku powodów rozmowa o pięknie dziś, o jego obecności w naszym życiu jest krępująca i wstydliwa. Tym samym jednak pokazuje, że coś musimy z naszym życiem - prywatnym i publicznym - zrobić, żeby nie gadać w kółko, że coś jest wyłącznie zajebiste. Nie ma na to jednej recepty, ale jest przynajmniej nadzieja, że oglądanie reprodukcji umieszczonych w "Historii piękna" Umberto Eco da - jak chcieli tego Stendhal i Proust