nie może być dnia bez listu. Ale nie chodzi codziennie na poste restante - poste restante naturalnie po to, by korespondencja nie wpadła w ręce Bernadetty. Ach, sentymentalni "kochający inaczej" - cóż poczęlibyście na świecie bez poste restante?!!!! Zagląda na poste restante raz na jakieś trzy, cztery, czasem nawet pięć dni. Może wstydzi się przed panią w okienku przychodzić częściej, w końcu ma już pięćdziesiąt lat, a tu takie kolorowe - być może pachnące wanilią, czyli Dawidem - koperty. Panienka w okienku uśmiecha się - pewnie jakaś opętana licealistka - myśli. No, to byłoby jeszcze najlepsze wyjście. A zatem przychodzi raz na kilka dni i zabiera cały wielokolorowy