Przestała <br>niemal oddychać. <br><br>I w rozkosznym bezpieczeństwie mocnych Felkowych ramion Adela <br>poczuła nagle, że jest mała i że... tak... że <br>wierzy! <br><br>18. Ich niedziela <br><br>Od tego czasu, gdy Felek wyszorował za Adelę podłogę, <br>zrobiło się nagle tak, jakby Adela i Felek... Nie! to przecież <br>wcale nie było tak; Felek był wszakże tym samym co dawniej <br>Felkiem, tylko Adela nie była już dawną Adelą. <br><br>Adela była teraz - "małą Felka". <br><br>Stało się to wkrótce jasne nie tylko dla niej samej, ale <br>nawet i dla innych. <br><br>Z nią pierwszą witał się spojrzeniem Felek, gdy <br>tylko wracał z roboty, "jej" dzieciom przynosił <br>najczęściej karmelki, pomagał