ale znaczną część żywego towaru sprzedawano po atrakcyjnej cenie obcym kupcom. Zastosowanie brańców do zagospodarowania ziemi niczyjej możliwe było zresztą tylko w obrębie macierzystej wspólnoty terytorialnej. Drogę do tworzenia ponadlokalnych kompleksów majątkowych zamykało sąsiedzkie prawo sprzeciwu wobec intruza sięgającego po użytki i ziemię wspólnoty. Tylko król jako wielki sąsiad miał wszędzie prawo do bifangu. Tytuł XIV, 4 paragraf Prawa salickiego wskazuje, że dopiero na progu ustrojowych przemian władza królewska uczyniła z tej prerogatywy przedmiot nadań dla swoich faworytów, i że było to początkowo przedmiotem konfliktów.<br>Gdy państwa zajęły miejsce plemion, podstawą ustroju społecznego Szwabii, Saksonii, Norwegii, Polski ani Rusi nie było