o rysach intymno-prywatnych. "Postać Lenina nadal czeka na swego filmowego Fidiasza" - napisał Wojciech Wierzewski, z którego opracowania "Współczesność i tradycja w filmie radzieckim" zaczerpnąłem tu nieco danych.<br> Nadieżda Krupska doradzała aktorom, by wyrzekli się metody opartej na wyszukiwaniu wewnętrznego podobieństwa oraz zalecała przede wszystkim studiowanie prac Lenina z uwzględnieniem wszelkich powiązań i okoliczności ich powstania. Toteż studiowali materiały historyczne, stare fotografie i archiwalne kroniki, teksty przemówień i nagrania gramofonowe, zdając sobie sprawę, że "nie można grać pomnika. Należy grać człowieka. Wielkiego i prostego zarazem. Należy poszukiwać stopu tych obu cech, wniknąć w świat ducha i psychiki Lenina. Jest to trudne