ręce ćwiartkę papieru, z której spojrzały na niego błyszczące oczy ojca, o świecie bożym zapomniał, tylko się do tych ust najmilszych boleśnie uśmiechał, wstrzymując łzy pod powiekami.<br>Pan Korniakt opowiedział mu, że kiedyś, idąc Alejami, spotkał ojca. <br>- Szedł po ciebie, który byłeś z matka, w Łazienkach. Wróciwszy do domu, właśnie wtenczas zrobiłem ten szkic. Bardzo pragnąłem portretować twego ojca. Czy chcesz zabrać sobie ten rysunek? <br>- Dziękuję panu - powiedział Hubert krótko. <br>Zapewne, może należało goręcej podziękować, ale Hubert był tego zdania, że słowa tym silniej brzmią, im mniej się ich wypowiada. Właściwie nawet nie był tego zdania, ale tak czuł, i jeżeli