kawy, ale chodzi mu o to, żeby powiedzieć głośno na całą kawiarnię: "Dla pana mecenasa Rosenzweiga!" - on musi być ciągle zapewniany, że w ogóle czymś jest w tym tłumie, bo w gruncie rzeczy jest człowiekiem bezwartościowym - on to czuje i chce zamaskować pozorami zewnętrznej wielkości. &lt;page nr=262&gt;.<br> Człowiek może być skromnym tylko wtenczas, gdy naprawdę czuje się wartościowym i ma się czym chlubić. Inna rzecz, że są tacy, którzy się popisują skromnością. Pamiętasz księcia Czerwińskiego? A generała Blocha? Pamiętasz, jak oni siadali do stołu? Zawsze mówili półgłosem i z uśmiechem... brrr... Gorsi byli niżeli Rosenzweig - mdli jak sok malinowy z masłem.<br>Było już