człowieka. Sypialiśmy na jednej pryczy, pod jednym kocem, i żarły nas te same wszy. "&lt;foreign&gt;Eine Laus - dein Tod.&lt;/&gt;" Zdobywałem dla Mariana dodatkowe porcje zupy, oddawałem mu własny chleb, żeby go jak najdłużej utrzymać przy życiu. Korzystając z naszego bliźniaczego podobieństwa, wziąłem na siebie wyznaczoną mu karę chłosty. Od jugosłowiańskich towarzyszy wyżebrałem dla niego ciepłe skarpetki. Starałem się wszelkimi siłami podtrzymać go na duchu, aczkolwiek prosił, żebym się nim nie zajmował, gdyż nie ma po co żyć. Spoglądał na swoje delikatne ręce artysty, odmrożone i całe w ranach.<br>- Myśl o sobie. Ze mnie już nic nie będzie.<br>A ja? Tak, ja chciałem