zachód.<br><br> Wiosła biły wodę uparcie, aż okręt otoczył się pianą. Zręcznie nastawiany <br>żagiel pozwolił mu wkręcać się w podmuchy, które z gwizdem spadały z przełęczy <br>skalnego muru. Wiatr i morze odpychały ich od brzegu. Ale oni sążeń za sążniem <br>posuwali się naprzód. Wioślarze na dole stękali ciężko z wysiłku, dozorcy wybijający <br>rytm zmieniali się kolejno. Kapitan nie kładł się, ale uparcie stojąc na mostku <br>przyglądał się morzu i przesuwającym się brzegom. Łańcuch gór powstrzymywał <br>ciągle napór wichury. Dzięki temu, choć bardzo wolno, ciągle jednak posuwali <br>się na zachód. Ale ten łańcuch, podchodząc do samego wybrzeża, uniemożliwiał <br>również lądowanie. Ciągnął się czarną