jakiejś redukcji, o wietrze. Od zapłakanej Teodozji dowiedziała się o stanie swego lokatora. Poszła, przyjrzała mu się, po czym wróciła i jęknęła:<br>- Tego tylko brakowało, ciekawam, kto go i za co pochowa? Wczoraj jeden, dziś drugi, zaraza jaka czy co!<br>Napełniła sobie talerz rosołem i jadła, wodząc w zamyśleniu swymi wyblakłymi oczami. "Za mało pani włoszczyzny dała do rosołu i dlatego jest bez smaku. Panno Todziu, słyszy pani, cebulki widać pani nie przypiekła".<br>Zjadła, wstała od stołu i powiedziała: "Trzeba się wziąć za zmywanie". Potem rzuciła jeszcze z kuchni: "Może by mu doktora jakiego zawołać!" Ale dowiedziała się od dziewczyny, że