jak również w czasie indywidualnego doskonalenia umiejętności wydolnościowo-sprawnościowych.<br>Oczywiste jest to, że bez ścisłej współpracy lekarza jednostki wojskowej oraz oficera wychowania fizycznego nie jest możliwe utrzymanie na odpowiednim poziomie kondycji żołnierzy zawodowych. Współpraca ta powinna sprowadzać się do wspólnego określania rodzaju i wielkości dozowanych obciążeń w czasie zajęć z wychowania fizycznego. Lekarz powinien dbać o to, by podczas zajęć nie przekraczać granic wydolności fizjologicznej organizmu, natomiast oficer wychowania fizycznego - mając obiektywne informacje o stanie wydolnościowo-sprawnościowym poszczególnych żołnierzy - powinien właściwie kierować ich treningiem.<br>Ze względu na różnice wydolnościowe poszczególnych żołnierzy należy dążyć do indywidualizacji zajęć z wychowania fizycznego. Pozwoli to w