dnia w ogóle nie pamiętałem, czy żyje.<br>- Byłeś chyba dwie klasy wyżej - przypomniałem sobie uprzejmie.<br>- Nazywaliśmy cię gruba dynia - powiedział trochę za głośno.<br>No cóż, prawdę mówiąc, nie lubię wracać do tamtych wspomnień. Zwłaszcza teraz, gdy udało mi się zdobyć najlepszą z żon, a moi przyjaciele wprost prześcigają się w wychwalaniu mego talentu kulinarnego. Jednym słowem: gdy stałem się człowiekiem sukcesu. I żeby była jasność: moja waga jest wprost idealna.<br>Czym prędzej więc pożegnałem Mańka. Pod ścianą stała nieznana mi bujna piękność, którą natychmiast, ku niechęci reszty samców, oczarowałem wrodzonym wdziękiem i zabójczym spojrzeniem zdolnego felietonisty. Właśnie opowiadałem jej, wypróbowaną na