albo filozofa wydobywa z poematu, wszystko co przekład zdolny jest z niego zachować. Nie-czysty, jak to łatwo odgadnąć, jest przedmiot czy spis rzeczy poematu, ale również sens każdego zdania, logiczny bieg idei, postęp opowiadania, szczegóły opisów i nawet obudzone w nas bezpośrednio emocje. Nauczać, opowiadać, malować, dawać dreszcz albo wyciskać łzy, do tego wystarczyłaby doskonale proza, której to jest naturalnym zadaniem. Nie-czysta jednym słowem jest elokwencja, rozumiejąc przez to nie sztukę mówienia wiele, tak aby nie powiedzieć nic, ale sztukę mówienia, aby w ogóle coś powiedzieć"</>. Trudno pójść dalej. Ale Bremond wie, że poezja czysta pojawia się rzadko. Jest