doskonałą 'jaźń oświeconą' <br>nie są zgodne z teorią 'pustki jednostkowej natury', tak ważnej dla tradycji <br>buddyjskiej. <br>&lt;page nr=69&gt; <br>&lt;tit&gt;2.2.2. KRYTYKA 'ZEN WYCISZONEGO'&lt;/&gt; <br>Niektórzy mistrzowie zen podzielali pogląd, iż tożsamy z 'buddą' jest <br>pierwotny, niewypaczony stan 'jaźni jednostkowej', z tym że powrót do <br>pierwotnego stanu był według nich możliwy jedynie dzięki wyciszaniu jaźni <br>człowieka. Przez wyciszanie rozumiemy tu wyeliminowanie wszelkich funkcji <br>świadomości, które charakteryzują się ciągłą zmiennością. Innymi słowy, <br>wyciszanie jaźni oznacza przejście od ruchu do bezruchu. <br>Tego typu koncepcja wyraźnie nawiązuje do metafory fal i oceanu, która <br>pojawia się między innymi w traktacie Aśvaghosy (chiń. Maming; jap. <br>Memyo) Przebudzenie wiary w