bardziej zatracała swój miejski charakter. W końcu stawała się zwykłą wiejską drogą z zabudowaniami rolniczymi. Tam właśnie, za jedną ze stodół, spotykali się codziennie dziewczyna z mlekiem i jej klient z getta.<br>Przeważnie był jeszcze mrok, gdy jedno z nich przybywało na umówione miejsce. Tu, drżąc ze strachu i zimna, wyczekiwali na siebie.<br>- Co nowego? - zapytywał przeważnie przybysz.<br>- Ano nic - odpowiadała. - Coraz gorzej ze sprzedażą mleka. Szwaby zabierają wszystko dla siebie, a czego nie mogą wziąć, tego nie pozwalają wywieźć do miasta. - Nie mówiła nic o niebezpieczeństwie zaopatrywania getta.<br>- Ja już stary jestem - powiadał często - i nie zależałoby mi na niczym