gdyż przeszkadza temu na wszelkie sposoby chciwy i obrażony Zubow. Od ks. Stanisława żądają podpisania deklaracji, że uznaje za nieważne wszystkie uchwały Sejmu Czteroletniego. Książę tego uczynić nie chce, natomiast za uchylenie sekwestru gotów jest zrzec się swych dóbr pod Bobrujskiem oraz praw do ekonomii litewskich. Po wielu miesiącach daremnego wyczekiwania, doprowadzony do ostateczności, dziedzic korsuński zawiadamia Katarzynę, że "wobec braku jakichkolwiek dochodów utrzymywać się musi z pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży mebli i zastaw stołowych".<br>Ten rozpaczliwy list osiąga wreszcie zamierzony skutek. Pewnej listopadowej niedzieli 1796 roku ks. Stanisław otrzymuje zaproszenie na obiad do cesarzowej. Przy stole rozmawia się o projekcie