sam sposób rozgrywa się też w mojej świadomości skomplikowany proces solidaryzowania się Ja aksjologicznego z Ja już urealnionym lub mającym się urealnić.<br>Wbrew i na przekór wszelkim urealnieniom Ja aksjologiczne pozostanie Ja irrealnym i transcendentnym. Żadne urealnienie ani żadna solidaryzacja, jaką Ja aksjologiczne podejmuje spontanicznie lub z rozmysłem, nie zdoła wyczerpać wszystkich "możliwości" owego Ja. Proces urealnienia rozgrywa się w nastroju, którego właściwością jest pewna szczególna dwoistość. Z jednej strony towarzyszy mu świadomość "wzbogacania się" o nowe perspektywy urzeczywistnień aksjologicznych. Kto uzyskał tytuł lekarza, dla tego odsłoniła się szeroka perspektywa działań aksjologicznych, która dla innych pozostanie zamknięta. Z drugiej jednak strony