biedoty w Waszyngtonie, położone za rzeką Anacostia.<br>W 1932 r. Hoover i Kongres nadal hołdowali konserwatywnej idei zrównoważonego budżetu i odmawiali przeznaczenia znaczących środków na programy pomocy dla społeczeństwa i uzdrowienie gospodarki amerykańskiej. Te fundusze, które władze federalne i stanowe przeznaczały na pomoc dla społeczeństwa, były skromne i szybko zostały wyczerpane. Dziesiątki milionów ludzi skazanych było na przysłowiową łaskę losu. Hoover zdobył się na apele do farmerów, aby świadomie ograniczali produkcję rolną, apelował do kół biznesu o pomoc charytatywną. Równocześnie okazał się niezdolny przełamać swych konserwatywnych przekonań i niezdolny do opracowania kompleksowego programu, który mógłby wyprowadzić kraj z kryzysu.<br>Wielki kryzys