o to, że coraz częściej występowali niewolnicy i ochotnicy. A w jednym ze swych listów do przyjaciela Pomponiusza Attyka, człowieka prawdziwie światłego i ogromnej kultury osobistej, ale zarazem wielce przedsiębiorczego w sprawach finansowych, gratuluje mu, jak to świetnie zainwestował nabywając dobrych gladiatorów; gdy wynajmie ich jeszcze dwa razy, odbije sobie wydatki. Trochę to jakby zbieżne z głosem ludu. Oto fragment rozmowy podsłuchanej podczas uczty u Trymalchiona, opisanej przez Petroniusza - tak, tego sławnego Petroniusza, przyjaciela cesarza Nerona, jednego z bohaterów "Quo vadis", który wnet nam się objawi na ekranie. Otóż jeden z gości skarży się: "Dał gladiatorów niewartych grosza, zdechlaków, na których