tronu jest Szarm, Szarm zaś godzi się powiedzieć pas. Nie może sprostać młodości, nowości, nagości... Tym samym motywacja społeczna zostaje zastąpiona mitologiczną, zgodnie ze słowami i zamiarami Gombrowicza (czy muszę mówić, że słowu "mitologia" nie przypisuję ujemnego znaczenia?). Rywalizacja Szarma i Firuleta o Albertynkę została zabawnie oparta na obyczajowej anegdocie:<br>wydzieranie sobie utrzymanek było przecie ulubioną zabawą młodych ludzi z wielkiego świata, rozmaite Cléo de Mérode czy Liane de Pougy pełniły na przełomie wieków funkcje sportowego pucharu czy sztafetowej pałeczki. Ale ta rywalizacja obnaża niemoc młodszego pokolenia "panów" i rozkłada kostiumowy rytuał o wiele skuteczniej, niż potrafią Profesor czy Hufnagiel:<br>(podchodzą