aby ją wyklinać czy okiełznywać. Ale literatura sama musi podjąć krytykę swego języka i ucywilizować go.<br>Gdy w czerwcu 1989 roku nastąpił nieoczekiwanie polski &lt;foreign lang="eng"&gt;happy end&lt;/&gt;, spodziewano się automatycznego i odświętnego odrodzenia literatury, tak jak to się stało w roku 1918. Były to złudzenia. Po tak intensywnym cyklu dziejowym, po wyeksploatowaniu dotychczasowego literackiego kodu i przesileniu językowym, przy tak wyraźnym wyczerpaniu sił twórczych trudno się spodziewać prędkich spektakularnych triumfów literackich. Wszystko (a zwłaszcza wyłonienie się Parnasu bis wskazuje na to, że przełom, jaki nadejdzie, będzie gruntowniejszy i dalej idący niż się spodziewano. A tym samym - pełen niewiadomych...<br>Pisząc tę książkę często