rękojeść noża tak, że aż mu zbielały knykcie. Minę miał wściekłą, niezawodnie bił się z myślami. Huon Sagar zauważył to natychmiast. <br>- Czas spojrzeć prawdzie w oczy - parsknął. - Pokpiłeś, Buko. Wszyscy pokpiliście. Najwyraźniej nie jest to wasz dzień. Radzę tedy udać się do domu. Prędko. Nim znowu nadarzy się wam okazja wygłupić. <br>Buko zaklął, tym razem zawtórował mu i Weyrach, i Rymbaba, i Wittram, i nawet Woldan z Osin spod opatrunku.<br>- Co z dziewuchami? - Buko jakby teraz dopiero je dostrzegł. - Zarżnąć? <br>- A może zerżnąć? - Weyrach uśmiechnął się obleśnie. - Pan Huon ma trochę racji, iście kiepski nam wypadł dzionek. Może więc choć zakończyć