słabe; moje serce zamiera w niepokoju. Czy zdradziłeś siebie, że milczysz tak okropnie i oczy masz dzikie jak jakiś wariat nie z tego świata?<br> Florestan stoi tyłem do widowni. Król i Zabawnisia patrzą na tę scenę z prawdziwym zainteresowaniem<br> FLORESTAN<br> nieszczerze, z udanym uczuciem<br>Matko! Mamo moja ukochana. Wszystko się wyjaśni. Ja jestem zawsze ten sam. Ratuj mnie! Tu bezczeszczą moje najświętsze ideały.<br> JOANNA<br>Ty śmiesz prosić o ratunek? Ty?! Po dziesięciu latach rozłąki? Ty śmiesz? To okropne. Ja sama się błąkam. Ja sama chcę się ratować od moich własnych myśli.<br><br>&lt;page nr=83&gt;<br><br> Z okropnym rozczarowaniem<br>Chcę ratunku od ciebie, a ty sam