W większości listów opisuje Elżbietka pobyt na dworze wielkopańskim Czartoryskich, trafnie oddaje atmosferę fraucymeru, gdzie panują zazdrość i intryga. Panna Rzeczycka westchnie malancholijnie do Urszuli: „W domu wierzyłam wszystkim, w klasztorze niektórym, a tu nikomu". Znakomicie ukazuje Tańska wuja Elżbietki, szatnego u Czartoryskich, który posługując się makaronicznym stylem usiłuje wyjaśnić siostrzenicy, jaki związek zachodzi między faworem pańskim a objawami czułości dworzan. Powieść barwnie przedstawia życie w Polsce czasów saskich, m.in. na kresach wschodnich, w dworku i rezydencji magnackiej, ukazuje ważne sprawy polityczne, wybitnych Polaków, choć można w niej znaleźć sporo anachronizmów (np. gromadzenie w tym samym okresie takich osób