książkę pod tytułem Liber de vinis i usiłował wychylić się poza krawędź leczenia magicznego, którego ówczesne eksperymenty dalekie były od naukowej rzetelności.<br> Ale medycyna nie rezygnowała z przyswojenia sobie wiedzy o cudach wina poza sferą fantazji, toteż wieki następne, renesans i oświecenie, przyniosły wiele studiów i traktatów, z których stopniowo wykształcała się nasza enologia. W samym XVI wieku ukazało się kilka poważnych prac, o których historycy medycyny piszą jako o podstawie wiedzy współczesnej. Oto one: Giovanni Battista Confalonieri De vini natura disquisitio (Bazylea, 1535), Guglielmo Gratarolo De literatorum et eorum (Paryż, 1562), Leonardo Fioravanti De capricci medicinali (Wenecja, 1565), Michele Mercati