układu byłby banalny, ponieważ po napełnieniu odpowiedniej liczby pojemników koło zatrzymałoby się, a woda przelewałaby się z najwyższego pojemnika nie powodując dalszego ruchu, który prowadziłby do unoszenia w górę już napełnionych pojemników. Jednak nie dzieje się tak, gdyż wszystkie pojemniki mają w dnach otwory i woda stale się z nich wylewa. Przez to w układzie pojawiają się trzy niezależne, częściowo przeciwdziałające tendencje. <br>Największa sprzeczność zachodzi między nalewaniem wody ze źródła a jej wylewaniem się z dziurawych pojemników. Dodatkowym czynnikiem jest siła tarcia osi, przez co, aby rozpoczął się ruch, w pojemnikach musi być odpowiednia ilość wody. Jedynym parametrem kontrolowanym przez eksperymentatora