wiedzieli, jak żyć, tłumaczyła się przed sąsiadkami. Przebieraliśmy się do kolacji. Misza czytał nam swoje wiersze. Chciał zostać pisarzem, chciał opisać nasze życie na Wołyniu. Mama była z niego bardzo dumna. Wychodziła z nami na most, przeglądaliśmy się w Styrze. Most był drewniany, ale wysoki, bo Styr wznosił się i wylewał. Czasem pływaliśmy czółnami po polach.<br><br>Jakie to wszystko ładne! - podziwiali gestapowcy, spisując meble w naszym domu. I mamę też szacowali wzrokiem. Szukali Żeni, ale mama ją ukryła na strychu. Popchnęli mamę do sypialni. Słychać było, jak płakała. Gdy poszli, zamknęła się i nie chciała nas do siebie wpuścić. Przed pójściem