i podtrzymywało go na siłach, to były odświeżające jak fale nawroty podłości. Zmywały z niego całą niepewność. Zacierał ręce i chichotał: - Tak, tak. Doprowadzę tę grę do końca. Trzeba tylko trzymać się w karbach.<br>Drżącą jeszcze ręką nakapał do kieliszka dziesięć kropel digipuratum i wypił. Włożył pomarańczową piżamę o krwawych wyłogach i kieszeniach, przykrył się pledem i chciał zasnąć. Żaluzja miotała się i trzeszczała za oknem, w kominie skowyczały i kwiliły jakieś zwierzęta i Widmar ' bezskutecznie przewracał się z boku na bok. Bał się ciemności, lampy nie gasił przez całą noc. Patrzył przed siebie zmęczonymi od dymu oczami .<br>&lt;page nr=44&gt;<br> Rozważał różne możliwości