rozpoczęte dzieło dalej prowadzi&lt;/&gt; (przeł. J. Krókowski).<br><br>Przekład filologiczny nie może zorientować czytelnika w istocie zabiegów stylistycznych autora. Dodajmy więc, że Trzecieski posłużył się dystychem elegijnym (heksametr + pentametr), a więc formą o ustalonym przeznaczeniu uroczystym. Niektóre wszakże charakterystyczne metonomazje widoczne są i w tekście polskim: Bóg z wysokiego Olimpu. Inne wymagają komentarza: Duch Święty to u Trzecieskiego Sanctum Flamen, a powinno być - Spiritus Sanctus. Powinno być? To nie tylko kwestia zwykłego dla każdego języka wyboru w polu bliskoznaczności, lecz wyboru normy językowej, powiązanej z licznymi racjami pozajęzykowymi. Spiritus i flamen znaczą podobnie: duch, powiew, tchnienie; flamen jest jednak bardziej poetyczne - a