praktyki indukcyjnej potwierdza, wydaje się, przypuszczenie, że kanon reszt nie odgrywa w niej większej roli, z wyłączeniem ewentualnie tych przypadków, gdy badamy funkcjonowanie pewnych tworów sztucznych, np. mechanizmów, o których konstrukcji jesteśmy przed przystąpieniem do badań z grubsza poinformowani.<br> Kanon zmian towarzyszących. Ścisłe i w pełni adekwatne sformułowanie tej metody wymagałoby - naszym zdaniem - jeszcze dalej idącego wzbogacenia naszych środków językowych. Trzeba by było mianowicie wzbogacić repertuar stanów wejść i wyjść (dotychczas repertuar ten składał się z dwóch elementów: 0 i 1) - a to w tym celu, by można było mówić o zależności pomiędzy nasileniem wejścia A, a nasileniem wyjścia B- . Stwierdzenie