siebie jako konkretnego człowieka.<br>Dzisiaj, w Noc Betlejemską, Słowo jest jeszcze niemowlęciem i oto spoglądają na nie zdziwieni pasterze. Niemniej zdziwieni patrzymy i my. Ale między ich i naszym spojrzeniem zachodzi głęboka różnica, różnica czasu. Pasterze nie widzą tego, co się ma wkrótce stać, my zaś nie jesteśmy w stanie wymazać z naszego spojrzenia przyszłości nowo narodzonego. Na nasze spojrzenie nakładają się wciąż nowe obrazy. Każdy jest świadectwem przeżycia jakiejś sytuacji granicznej, z każdym wiąże się jakiś swoisty rys osobowości tego Człowieka. Znikają dla nas interwały czasu i wszystko zrasta się w jedną żywą postać: Jezusa. Narodził się Jezus. Nie protestujemy