się układały, to poezja miała wyznaczać wartościowe cechy młodopolskiej literatury. <br>Kanon, jeśli traktuje się go jako wytwór historii, nie może być kwestionowany - nawet wówczas, gdy dzisiaj innych pisarzy i inne dzieła wprowadziłoby się w jego obręb; tak na przykład Ryszard Nycz pisząc o tym, co najwartościowsze w literaturze Młodej Polski, wymienia "pierwszą czwórkę": Berent, Brzozowski, Irzykowski, Leśmian. Tylko ostatni z tej wielkiej czwórki był w tamtych czasach postacią niemal zupełnie nieznaną i z pewnością uważano go za figurę marginesową, żaden z nich nie należał jednak do głównego kanonu literackiego epoki - i nie mógł zagrozić pozycji Kasprowicza, Wyspiańskiego i Żeromskiego. Nie znaczy