imigrować bez przeszkód. Skoro się tam jednak znajdą, wyspa przestaje być niezamieszkała i dopływ następnych gatunków jest już ograniczony. Muszą one sobie znaleźć miejsce w biocenozie. Odwrotnie ma się rzecz z wypieraniem gatunków, które wzrasta oczywiście w miarę zwiększania się złożoności biocenozy. Układ jest stabilny, jeśli liczba gatunków imigrujących i wymierających (wypieranych) jest równa. Stabilność jest więc wyznaczona na przecięciu krzywych opisujących zmiany intensywności imigracji i wymierania w miarę zasiedlania wyspy.<br>Kształt krzywej imigracji jest zależny od odległości źródła gatunków - innej wyspy lub kontynentu. Kształt krzywej wymierania i położenie stanu równowagi zależą od powierzchni wyspy. Im większa wyspa, tym więcej gatunków