jednakże uregulowania prawne pozwalały Zgromadzeniu na rozwijanie swobodnej działalności. Zerwano bowiem z praktyką z okresu III Republiki powierzania organowi władzy wykonawczej prawa zwoływania sesji parlamentu. Wprowadzono jedną sesję roczną, na którą Zgromadzenie zbierało się z mocy prawa w drugi wtorek stycznia i samo decydowało o terminie jej zamknięcia. Istniał także wymóg, że ogólny czas trwania przerw w sesji nie może przekraczać 4 miesięcy (art. 9). Sesje nadzwyczajne zwoływało Biuro Zgromadzenia Narodowego (art. 12). Parlament miał zatem zapewniony nieskrępowany tok prac niezależny od woli rządu i zabezpieczający stałą kontrolę działania organów wykonawczych. Tak więc system prac parlamentu był bardzo zbliżony do systemu