moment do piersi... Coś jak pan ze swoim "skarbem"... Mówią, że pan rył, szukał, osuszał... i że nici. Skoro nadal pan przyjeżdża... Ale istnieje druga hipoteza. "Ten dziennikarz z Polski" już odkrył skarb. A przyjeżdża tu dlatego... <br>Dziennikarz zatarł ręce. <br>- Żeby głupie ludzie myślały... że on ciągle szuka! Twarz miał wymowną. Teraz już spokojniej. <br>- Panie docencie... Zostawmy ten "skarb" prostaczkom... po nie ukończonej szkole podstawowej. Niech pan spojrzy na te olchy. One już zapełniły krajobraz; to taka drzewna pokrzywa. Tu było szczere pole. Tyle, że wydma. Wydma o czole... z betonu. To nasz jedyny SKARB. Bo w jego korzeniach Dzieje. One