wyliczonymi teoretycznie. Istotne zmniejszenie prędkości wywołuje tarcie materiału morenowego o podłoże (Hallet, 1981). Ma to odpowiednie konsekwencje dla erozyjnej działalności lodowca (por. rozdz. 9.2). Wysokie ciśnienie wody w odspojeniach podlodowcowych natomiast sprawia, że wnika ona pomiędzy kryształy lodu w warstwie przydennej. Zmienia to jego właściwości reologiczne, przyspieszając poślizg w wyniku wzmożonego pełzania (Lliboutry, 1971). Nasączenie wodą drobnoziarnistego materiału moreny dennej może dać także efekt smaru, ułatwiającego poślizg. <br><br>&lt;tit&gt;Poślizg w wyniku deformacji osadów podlodowcowych&lt;/&gt;<br><br> Żadna z przedstawionych uprzednio teorii ślizgu dennego nie uwzględnia obecności grubej warstwy nieskonsolidowanych osadów podlodowcowych, których cechy reologiczne są zupełnie odmienne od lodu, a pod wpływem naprężeń