roku, wobec niemożności utrzymania ceny 35 dolarów za uncję, pula się rozpadła. <br>Powstało curiosum dwupoziomowej ceny złota: jedna oficjalna w rozliczeniach między bankami centralnymi i Międzynarodowym Funduszem Walutowym (drugim po USA dysponentem światowych rezerw złota); druga wolnorynkowa, kształtowana podażą i popytem, która odchylała się coraz bardziej &lt;page nr=20&gt; w górę do oficjalnej, wynoszącej po dwóch dewaluacjach dolara 42,2 dolara za uncję. <br>Równocześnie z demontażem puli złota w 1968 roku, Amerykanie wymogli, żeby banki centralne dokonywały transakcji złotem tylko między sobą i MFW, odseparowując się całkowicie od rynku prywatnego. Trzy lata później, 15 sierpnia 1971 roku, USA zawiesiły wymienialność na złoto dla banków