szybki jak wicher, a Allach czuwa nad nim bezustannie. Tedy zgódźcież się panowie, bo jeśli misja nasza ma się powieźć, to na nic nam taki towarzysz, którego nieść będzie trzeba przez jaskinię, zawiązawszy mu wprzódy oczy i gębę.<br>Mądrze prawił i choć Gaston uważał, że słów mistrza nie powinno się wypaczać, tylko bez zastanawiania je realizować - przecież jednak go przegadali i wydzieliwszy Humbertowi jego część kosztowności i powierzywszy jego opiece rulon z pismem Magdaleny i Józefa, przez bramy sekretnie wypuścili. Pozostali bez szemrania wzięli swoje części i zgodnie z ustaleniami mistrza przerysowali dokładnie mapę, po czym zabrał się Gaston do otwierania