słuchacze przyjęli Odprawę i odśpiewany przy wtórze lutni w czasie tychże uroczystości wiersz Orpheus Sarmaticus jako zachętę do działań wojennych przed spodziewaną wojną z Moskwą. Istotnie w określonej sytuacji politycznej Odprawa mogła się w ten sposób zaktualizować, co jednak nie znaczy, że naprawdę była pobudką wojenną. Ostatnie kwestie tragedii, które wypowiada Antenor, brzmią:<br><br>&lt;q&gt;Priamus: W radę wnidźmy, a stamtąd już ani wychodźmy,<br>Jutro, co naraniej,<br>W radę wnidźmy, a stamtąd już ani wychodźmy,<br>Aż obronę uradzim.<br>Antenor: Acz mi to słowa przykre i coś nie bez wróżki;<br>Baczę, że jej trzeba,<br>Acz mi to słowa przykre i coś nie bez wróżki