nihilizm. Nim jednak przejdę do uwag na temat tekstu Kołakowskiego, muszę powiedzieć, że krytyka, jaką podjął przed chwilą Bohdan Chwedeńczuk, wydaje mi się nieporozumieniem.<br> Leszek Kołakowski zna oczywiście podręcznikowe odróżnienie między prawdziwością jako cechą sądu, a pewnością, z jaką sąd jako prawdziwy jest uznawany. Wie dobrze, że czym innym jest wypowiadać zdania prawdziwe, a czym innym wiedzieć, i to wiedzieć z pewnością, że wypowiada się czy akceptuje zdania prawdziwe. W tej drugiej kwestii - a ona interesuje autora - nie ma rozwiązań połowicznych: albo uznajemy sąd z pewnością, albo nie. Żaden rachunek probabilistyczny w grę tu nie wchodzi, gdyż zgoda na jego stosowanie