w miarę jak się starzał.<br>Ujawniało się to zwłaszcza podczas moich pobytów w Warszawie. To już nie był ten Wilek, skłonny wszystkim przebaczać, bawić się beztrosko i opowiadać pocieszne anegdoty.<br>Miałem wrażenie, że się w szczególny sposób wypalił i zgorzkniał. Czy przyczyną były nękające go choroby, czy ograniczona możliwość pełnego wypowiedzenia się w literaturze, czy też nie spełnione i nie odwzajemnione uczucia sentymentalne? Tego nie rozgryzłem. Może byłem wtedy zanadto zajęty sobą, aby zastanawiać się nad przeżyciami przyjaciela.<br>Z początkiem lat sześćdziesiątych dzięki stypendium państwowemu Wilek spędził jakiś czas w Indiach. Nie przypominam sobie, jak długo tam przebywał, dość, że wrócił