pokolenia na pokolenie. Nie droga pośrednia, ale "partia skrajna".<br><br> Zwycięstwo ortodoksji rzymskiej nie było zwycięstwem kompromisu: było zwycięstwem prawdy w starciu z błędem. To odkrycie było jednak zbyt trudne dla Newmana. Od dzieciństwa Rzym kojarzył mu się z siedzibą Antychrysta. Jak mógł teraz - on, który znany był ze swych antykatolickich wypowiedzi - nagle ulec i przejść do obozu przeciwnika? Był angielskim patriotą, a jaka mogła być większa obraza dla patrioty angielskiego niż ulec Rzymowi? Angielska tożsamość zasadzała się przecież na oporze przeciw papistom.<br><br> Co gorsza, Newman &lt;q&gt;"skierował cały wysiłek swojego umysłu przeciw zasadzie antydogmatycznej"&lt;/&gt;. Gdyby teraz zmienił wyznanie, przyznałby, że się pomylił