początków XIX w. jest rzeczą powszechnie znaną. Rzecz w tym jednak, do jakich wątków polscy teoretycy nawiązywali, a jakie pomijali, z jakimi się utożsamiali, a do jakich odnosili się z rezerwą, nieufnością i niechęcią.<br> W przypadku Borowskiego decyzje podejmowane przy owych wyborach widoczne są niemal od początku, od jego pierwszych wypowiedzi krytycznoliterackich, na długo jeszcze przed objęciem przezeń katedry poezji i wymowy. Tak więc na przykład w roku 1815 ogłosił w &#132;Dzienniku Wileńskim" (t. 2) recenzję komedii Niemcewicza Samolub, gdzie przy okazji wyraził swoje poglądy na istotę poezji dramatycznej, a w trzy lata później (1818), w tym samym piśmie zamieścił