bo jeżeli szczególną religijność Zdziechowskiego przypisuję przezwyciężonej już skłonności do mglistych a wielkich słów i minionemu bogoiskatielstwu, dlaczego powiadam, że ten typ religijności jest czymś wiecznym, szacownym, wyższym nawet niż kłopoty zadowolonych ze swojej inteligencji tomistów? <br><br> Czym innym jednak są pewne stałe elementy ludzkiej natury, a czym innym sposoby ich wypowiedzi, narzucone przez epokę. Historyczny czas wnosi i zmienia wiele pierwiastków, niemniej nie wszystko, jak sądzę, jest jego wytworem. Na przykład "poszukiwanie absolutu" jest określeniem starej, wciąż odnawianej przez ludzi potrzeby - ale określeniem w ramach pewnego stylu. Gdyby styl ten odrzucić i zaliczyć do spraw już przezwyciężonych - nie musi to prowadzić