Typ tekstu: Książka
Autor: Uniłowski Zbigniew
Tytuł: Wspólny pokój
Rok wydania: 1976
Rok powstania: 1932
masę kawioru, przecież to świetna zakąska do wódki.
- A co myślisz, świetna naprawdę, przy tym był zupełnie świeży, ot, miał zapach, normalny rybny zapach kawioru - powiedział ze smętkiem Bove.
- Pewnie ci teraz smutno, tak samemu? - zapytał Lucjan.
- Diabła tam smutno, pieniędzy nie ma, to i cały smutek właśnie.
Student powiedział, wypuszczając kotka ze swych rąk:
- U nas w Rosi też jeden pokłócił się ze swoją żoną, no, i rozeszli się. Ona żyła z innym, córka popa. Aż raz ci dwaj spiknęli się w knajpie, zaczęli sobie z początku dogadywać, ale potem zaprzyjaźnili się, i, dalej go, wzajemnie sobie świadczyć. Ten powiada
masę kawioru, przecież to świetna zakąska do wódki.<br>- A co myślisz, świetna naprawdę, przy tym był zupełnie świeży, ot, miał zapach, normalny rybny zapach kawioru - powiedział ze smętkiem Bove.<br>- Pewnie ci teraz smutno, tak samemu? - zapytał Lucjan.<br>- Diabła tam smutno, pieniędzy nie ma, to i cały smutek właśnie.<br>Student powiedział, wypuszczając kotka ze swych rąk:<br>- U nas w Rosi też jeden pokłócił się ze swoją żoną, no, i rozeszli się. Ona żyła z innym, córka popa. Aż raz ci dwaj spiknęli się w knajpie, zaczęli sobie z początku dogadywać, ale potem zaprzyjaźnili się, i, dalej go, wzajemnie sobie świadczyć. Ten powiada
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego