to, że spodziewam się razem ze średniowiecznym Joachimem de Fiore i polskimi romantykami nastania Trzeciej Ery, Ducha, i że razem z O. W. M., kiedy był stary, zapowiadam początek millenium za rok czy dwa. Słowa są zresztą w tej dziedzinie wyjątkowo zdradliwe i dlatego oczekiwanie Królestwa nigdy nie oddzielało się wyraźnie od oczekiwania na koniec świata, czyli koniec eonu.<br>Zejdźmy zresztą z eschatologicznych wyżyn w codzienność, nie mniej zależną od działania wyobraźni. Jestem ostatecznie tym samym chłopcem, który w swojej szkolnej ławce nie słyszy żadnych słów nauczyciela, tylko monotonne bzykanie i, zupełnie nieobecny, godzina za godziną wypełnia zeszyty fantastycznymi rysunkami swoich